Πολιτική ξεφτίλλα

Εχτές Κυριακή 12/2/2012 ..
Λαμβάνω το ακόλουθο sms από φιλικό πρόσωπο “ I am so sad with what is happening in Greece..” (!!)

Το άτομο αυτό καθότι ξένη δεν μπορούσε να το εκφράσει με περισσότερα και καλύτερα λόγια το πως νιώθουν οι ξένοι πολίτες για την Ελλάδα και τα τεκταινόμενα εντός αυτής.

Εγώ από την άλλη σε μια ψυχολογική και συναισθηματική σύγχυση
Δεν ήξερα τι να πρωτονιώσω .  Οργή, στεναχώρια, απογοήτευση, θυμό κοκ...
Οι λόγοι απλοί Η Αθήνα καιγόταν και η βουλή ψήφιζε άλλο ένα μνημονικό νόμο για το “καλό” της χώρας.

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν το χωρά ο νους μου, δεν το χωρά η λογική μου. Πως γίνεται ένας εκλεγμένος αντιπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας να μην πράττει αυτό που ζητάνε οι εκλέκτορες του;

Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα είναι πέραν του γελοίου
Ανδρείκελα βουλευτές καθημερινά παίζουν ρόλους άξιους για ΟΣΚΑΡ. Οι δηλώσεις του κ. Βενιζέλου στην ειδική επιτροπή για το Μνημόνιο 2 είναι τουλάχιστον άξιες για κάτι τέτοιο Πoτέ μου δεν έχω δει άνθρωπο τόσο παθιασμένο να προπαγανδίζει τις απόψεις τρίτων.
Και λεω προπαγανδίζει γιατί δεν επιδέχεται τον αντίλογο.  Οι προτάσεις του χαρακτηρίζονται από πλήρη απουσία λογικών επιχειρημάτων που θα περίμενε κανείς να ακούσει σε ένα τέτοιο χώρο όπου συζητείται ο νέος νόμος . Αντιθέτως η χρήση ασαφών βαρύγδουπων λέξεων είναι συχνή και έχουν σαν στόχο μόνο να εμπνεύσουν το δέος στους γύρω τους.
Ο κ. Βενιζέλος και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της Ελ. Βουλής προφανώς υποτιμούν την νοημοσύνη του μέσου Έλληνα.  Δεν εξηγείτε αλλιώς.

Δεν είναι δεκτό να μιλάει ο κ. Σαμάρας για πατριωτισμό σε μια στιγμή που ο ίδιος υπογράφει την καταδίκη της Ελλάδος εντός Ευροζώνης.  Ο κόσμος που ήταν μαζεμένος εχτές έξω από την βουλή , κατά πλειοψηφία ειρηνικά, διαμαρτύρετω για αυτό ακριβώς το πράγμα Την διατήρηση της πατρίδος του, και την σωτηρία της όποιας αξιοπρέπειας του έχει απομείνει .
Και έχουμε μεγάλη αξιοπρέπεια για να δεχόμαστε αγόγγυστα όσα γίνονται γύρω μας.

Κάπου, κάποτε είχα διαβάσει/ακούσει το ακόλουθο : “ Μην φοβάσαι αυτόν που έχει κάτι να χάσει , αλλά να τρέμεις αυτόν που τα έχει χάσει όλα.” Τον δεύτερο δεν τον σταματάει τίποτα και κανένας Καταλύει μόνος τους τους θεσμούς και τα κοινωνικά όρια και επιστέφει στην αρχέγονη μορφή του βαρβάρου. Δεν έχει κανένα όριο, ούτε ηθικό ούτε κοινωνικό. Θα κάνει τα πάντα για την επιβίωση του. Θα πατήσει επί πτωμάτων για να επιβιώσει σε μια βάρβαρη κοινωνία
Σημ:  Ο όρος κοινωνία εδώ είναι άστοχος, διότι δεν αναφέρετε σε :...  η διαρκής στο χρόνο συνεργατική ομάδα, τα μέλη της οποίας ανέπτυξαν οργανωμένα πρότυπα σχέσεων μέσω της διαρκούς αλληλεπίδρασής τους..[Πηγη:Κοινωνία ]

Η πολιτική του σκέρτσου και του παραλόγου είναι η ύστατη προσπάθεια μιας ομάδας ατόμων για να επανεκλεγούν.  Αυτό άλλωστε είναι η Ζωή τους. Να εκλέγονται σε μια θέση που δεν αξίζουν
Ενώ θα έπρεπε να είναι μια κίνηση αναγνώρισης, από το εκλεκτορικό σώμα ,του εξωκοινοβουλευτικού τους έργου και των προσπαθειών τους για βελτίωση της κοινωνίας . Μια θέση τιμής που θα έπρεπε να δέχονταν με απροθυμία. Μια θέση όπου θα καλούνταν από το λαό να συνεχίσει το έργο του και να κάνει πράξεις τις ιδέες του εντός βουλής για το σύνολο της χώρας, και ύστερα με χαρά να παραδώσει την θέση του στον επόμενο για να κάνει και εκείνος πράξη τις ιδέες του (χωρίς να διαλύσει άμεσα τα του προκατόχου του - κάτι που έχει γίνει συνήθεια στις τελευταίες κυβερνήσεις)

Οι θεωρίες συνωμοσίας πολλές Και πολλές από αυτές είναι αρκετά αληθοφανείς. Δεν είναι στόχος του παρόντος άρθρου να τις αναφέρω ούτε να τις αναλύσω. Άλλα δεν πιστεύω ότι τα διαμάντια της ελληνικής βουλής μπορούν να σκεφτούν πέρα από 2 βήματα Η συνωμοσίες θέλουν οργάνωση και σχέδιο.
Είναι ένα μεγάλο παιχνίδι σκακιού όπου ο κάθε παίχτης σκέφτεται >2 κινήσεις στο μέλλον με όλες τις πιθανές εκδοχές των κινήσεων αυτών.
Κάτι σε πιόνια μου φέρνουν όχι σε αξιωματικούς σε μια τέτοια παρτίδα (αν όντως υπάρχει συνωμοσία) Και σίγουρα δεν είναι οι παίχτες τις παρτίδος ( ούτε τις πατρίδος)

Ο κόσμος τώρα από την άλλη βλέπει τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του. Οι προσπάθειες ή έστω οι λαμογιες και οι συνήθειες γενεών να χάνονται εν μια νυχτί.
Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει μια τέτοια πολιτική κίνηση Επί σειρά ετών/ δεκαετιών το εκάστοτε πλειοψηφούν κόμμα πέρναγε ολα τα παράλογα νομοσχέδια μέσα από την θερινή βουλή , όπου όλοι ξέραμε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών έκανε διακοπές Δεν έχουν μάθει να πράττουν αλλιώς .
Έχουν εκπαιδευτεί να τα κάνουν όλα όταν δεν βλέπει κάνεις, και μετά να κρύβονται πίσω από όρους ασαφείς όπως : την “Κομματική Πειθαρχεία” και την “Βουλευτική Ασυλία”

Θέλω να πιστεύω ότι έφτασε η αποφράδα ήμερα (ή περίοδος) στην Ελληνική ιστορία όπου οι Έλληνες θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και πάλι . Τα 30 χρόνια ασωτίας και αποχαύνωσης έφτασαν οριστικά και αμετάκλητα στο τέλος τους. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα μια νέα γενιά ανθρώπων να αναλάβει τα ηνία μια διαλυμένης ολοσχερώς χώρας και να αρχίσει να χτίζει από την αρχή απορρίπτοντας κάθε διεφθαρμένη πεπατημένη του παρελθόντος.
Γιατί αν η Ελλάδα, όπως την θέλουμε και την ονειρευόμαστε, είναι η Ιθάκη  τοτε δεν μπορουμε παρά να θυμηθούμε τους στοίχους του Κ. Καβάφη :

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.  


...γιατί ο δρόμος θα είναι σίγουρα μακρύς και δύσκολος.

Φιλικά
Παύλος