Προεκλογικό Παραλήρημα

Καιρό είχα να γράψω και μου 'λειψε. Και με το μπαρδόν που σήμερα θα είμαι ολίγον ειρωνικός, αλλά δεν έχω σοβαρό τρόπο να τα πω και θα σκάσω. Δεν πάσχω απο ξερολίαση (νομίζω τουλάχιστον), αλλά ώντας στην άλλη άκρη του κόσμου κάποια πράγματα μπορώ να τα δω πιο ψύχραιμα απ'ότι όταν ήμουν στην Ελλάδα.

Και τι δεν έγινε λοιπόν στην πατρίδα απο την τελευταία φορά που έγραψα...

1. Ολοκληρώθηκε η μεγαλύτερη οργανωμένη χρεωκοπία στην ιστορία,το PSI, μαζί με τη νέα δανειακή σύμβαση. Επισης ανακοινώθηκε ότι η χώρα θα έχει και την επόμενη χρονιά 5% ύφεση (ιστορικό ρεκόρ παγκοσμίως) και 19-20% ανεργία.
2. Μετά απο αυτη την ιστορική επιτυχία προκυρήχθηκαν εκλογές για να ξεσπάσει ο κόσμος στην κάλπη και όχι στα κεφάλια των βουλευτων, με ουσιαστικό διακύβευμα το αν η χωρα θα συνεχίσει να παίρνει βραχυπρόθεσμα σπασμωδικά μέτρα εντός τη ευρώπης (αποψη εκπροσωπούμενη κυρίως απο τα κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ή αν θα αρχίσει να παίρνει βραχυπρόθεσμα σπασμωδικά μέτρα εκτός ευρώπης (άποψη εκπροσωπούμενη σχεδόν απο όλες τις υπόλοιπες υποψηφιότητες).
3. Έγινε ανασχηματισμός (σε μια κυβέρνηση με ημερομηνία λήξης!!) και ανέλαβε Υπ. Παιδείας ο -επιστημονικά αξιοσέβαστος απο τον γράφων- Καθ. Μπαμπινιώτης. Ο πρωην Πρύτανης του ΕΚΠΑ κατάφερε να επαναφέρει τις ισορροπίες μεταξύ πολιτείας και Πανεπιστημίων, βρίσκοντας τη χρυσή τομή ανάμεσα στις δυο πλευρές: Ανέβαλλε την εφαρμογή του νόμου για φέτος, ώστε να ολοκληρωθεί ομαλά η χρονιά. Μετά απο αυτή την -αμφισβητούμενη απο πολλούς- επιτυχία, έγραψε αυτό το άρθρο στο “Βήμα” για να εξηγήσει -πολύ σωστά- το σκεπτικό των αποφάσεων που επάρθησαν. Σε αυτό εκθείασε και το ελληνικό πανεπιστήμιο το οποίο -με τα στραβά του όπως ομολόγησε- προσφέρει υψηλού επιπέδου σπουδές όπως φαίνεται μεταξύ άλλων απο τους απόφοιτους του που διαπρέπουν στο εξωτερικό (καταλαβαίνετε ότι πάτησε κάλο κατα λάθος ο Πρύτανης, ε;)
4. Έπιασαν τον Άκη! Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν την πάτησαν όπως με τον Ψωμιάδη, και ο άνθρωπος που κατασπατάλησε το δημόσιο χρήμα και μετά κρύφτηκε στην βίλα της Δ. Αεροπαγίτου για να μην τον βρουν, πλεον βρίσκεται στον φυσικό του χώρο, τον Κορυδαλλό!
5. Ο Ολυμπιακός πήρε άλλο ένα περήφανο πρωτάθλημα, γράφοντας “39 μόνοι μας 37 όλοι σας” (ή κατι παρόμοιο τέλος πάντων), και ο περήφανος Σάββας δήλωσε στενοχωρημένος που οι υπόλοιπες ομάδες (που δεν τους αφηνε να παρουν κάθε χρόνο τα 20+ εκατομμύρια του τσου-λου, ούτε χτίσανε γήπεδο αδιαφανώς και εν μια νυκτί για να έχουν έσοδα) έχουν τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
6. Το σημαντικότερο: Μας άφησε ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Για κάθε ένα απο αυτά τα σημεία (και ειδικά για το τελευταίο) θα μπορούσα να γράψω σελίδες κειμένου με ανάλυση και προσωπικές απόψεις. Ελλείψει χρόνου και διάθεσης όμως, θα προσπαθήσω να τα σχολιάσω κάτω απο την ιδεολογική ομπρέλα του ψηφοφόρου, που κανονικά θα έπρεπε να προσπαθεί να αποφασίσει τι θα ψηφίσει σε λίγες μέρες.

Και λέω κανονικά, γιατί δυστυχώς δεν θα τα καταφέρω να ψηφίσω φέτος. Βλέπετε η πατρίδα δεν έχει φροντίσει ακόμα να μπορούν να ψηφίσουν οι ομογενείς στον τόπο διαμονής τους και δεν μπορώ να πάρω άδεια για να έρθω να ψηφισώ. Παρ'όλα αυτά, και για να τα βγάλω απο μέσα μου, θα πω πως θα ψήφιζα αν είχα δικαίωμα ψήφου ή αν ήμουν στην Ελλάδα.

Κατ'αρχας λοιπόν αυτή τη φορά θα φρόντιζα να ξέρω ποιοι είναι οι υποψήφιοι της εκλογικής μου περιφέρειας. Αυτό μπορώ να το βρώ στο υπουργείο εσωτερικών ή με μια απλή αναζήτηση στο google, σε λιγότερο απο 2 λεπτα.

Εν συνεχεία θα φρόντιζα να μάθω το ποιόν των υποψηφίων μου, ανεξαρτήτως κομμάτων. Αυτό θα το έκανα αρχικά με απλη αναζήτηση στο ίντερνετ για το βιογραφικό τους αλλα και για τυχόν συνεντέυξεις ή άρθρα τους. Όποιος υποψήφιος δεν έχει επαρκή πληροφορία διαθέσιμη, απλά διαγράφεται απο τη λίστα μου, καθως δεν απευθύνεται σε μένα. Μετά απο αυτή την αναζήτηση θα πρεπει να έχω καταλήξει περίπου σε 2-3 υποψηφίους, που είναι υπερακρετοί για εμένα που ψηφίζω σε περιφέρεια με 2 βουλευτές. Αν ψήφιζα σε περιφέρεια με περισσότερους, και δεν μπορούσα να βρω παραπανω απο 2-3 αξιόλογους, τότε θα ψήφιζα μόνο αυτούς, αφήνοντας τους υπόλοιπους σταυρούς.

Σε περίπτωση που έχω παραπάνω υποψηφίους που με ικανοποιούνε απο τους σταυρούς μου, θα ρώταγα συγενείς και φίλους για το ποιόν των υποψηφίων μου. Επίσης, στο τέλος ίσως και να έστελνα κάποιο email με ερωτήσεις πάνω σε θέματα που με απασχολούν, όπως ας πούμε την άποψη του για τους τομείς που πρέπει να επενδυσει η χώρα έχοντας στόχο την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα κλπ. Όποιος δεν μου απαντήσει, δεν μου ταιριάζει!

Αν στο τέλος μείνω χωρίς υποψήφιο, θα παω για καφε την κυριακή εκείνη και δεν θα ψηφίσω. Χοντραδα, το ξέρω. Αλλά μιας και το λευκό δεν θεωρείται πλέον ψήφος αντίθεσης, δεν έχει νόημα να παω και να ψηφίσω στην τύχη.

Οι απόψεις που περιμένω να έχουν οι υποψήφιοι κυβερνήτες μου εν μεσω αυτης της κρίσης είναι συγκεκριμένες. Απαιτώ να ακούσω ιδέες για την μακροπρόθεσμη αναπτυξη της χώρας. Ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους θα επενδύσει η χώρα? Θέλουμε να εκμεταλευτούμε τα πλεονεκτήματα της χώρας? Ας πούμε θελουμε να επενδυσουμε σε ηλιακή, αιολική και γεωθερμική ενέργεια για να είμαστε ενεργειακα αυτόνομοι χωρίς εξάρτηση απο ορυκτές πηγές που στη χώρα μας εξαντλουνται (υπολογίζεται οτι στην επόμενη πενταετία τα λιγνιτορυχεία θα στερέψουν και θα χρειαστεί να εισάγουμε)? Αν ναι, πρεπει να επενδυθούν σημαντικά ποσά στη μεταφορά τεχνογνωσίας και στις εγκαταστάσεις?

Θέλουμε να εξορρυχθούν τα -όποια- αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, εστω για να είμαστε αυτάρκεις σε λειτουργικές ανάγκες? Για να μπορούν να λειτουργούν τα νοσοκομεία μας και τα σωματα ασφαλείας σε περίπτωση που -λέω εγω- το Ιραν μας κόψει το πετρέλαιο? Αν ναι, πρεπει να γίνουν πολιτικές κινήσεις -π.χ. Κύπρος- για να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην περιοχή?

Θέλουμε να είναι λειτουργικό το κράτος? Υπάρχει εναλλακτικό πλάνο για τη δημόσια διοίκηση? Θα μπορούσε η Ελλάδα να περάσει σε διοικητικό σύστημα δυτικού τύπου, χωρίζοντας τη χώρα σε περιφέρειες που θα είναι αυτόνομες διοικητικά και θα έχουν το δικαίωμα να φορολογούν και να φοροσυλλέγουν? Θα μας ενδιέφερε όλες οι λειτουργίες να περάσουν στις περιφέρειες και το κράτος να κρατήσει τη λειτουργία των θεσμών (Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη), τα σώματα ασφαλείας, τον έλεγχο των δικτύων και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς? Αλήθεια, πιστευει κανείς οτι -για παράδειγμα με τις τρέχουσες 13 περιφέρειες- θα υπήρχαν πάνω απο 2 ελλειματικές περιφέρειες (Ήπειρος και Νησια Βορείου Αιγαίου θα έλεγα, αντε και η Θράκη το πολύ) αν είχαν τη δυνατότητα να φοροθετήσουν και να φοροσυλλέξουν? Δε νομίζω οτι Κεντρική και δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα, Αθήνα, Πελλοπονησος, Ιόνια νησια, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και Κρήτη θα είχαν πρόβλημα να είναι πλεονασματικές, με ΣΩΣΤΗ διαχείριση. Για να γινει αυτό όμως πρέπει να έρθει τεχνογνωσία και σωστοί άνθρωποι να διοικήσουν.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ούτε ανέφικτα. Απαιτούν όμως όραμα και θέληση για αλλαγή. Κι όχι να προκυρήσουμε εκλογές εντος 20 ημερών και όλοι να κρυβόμαστε για να μη μιλήσουμε και εκτεθούμε. Όχι ξαφνικά να πιάνουμε τον Άκη για να δείξουμε οτι το κράτος δουλεύει (τόσα χρόνια τι κάνατε; δεν κρυβόταν ακριβώς ο άνθρωπος).

Θέλει λοιπον σοβαρή συζήτηση και όχι μόνο κράξιμο για τους μετανάστες, που ξαφνικά έγιναν το θέμα των εκλογών. Και μιας που έφτασα στο ψητό, ας το σχολιάσω κι αυτό: Το “πρόβλημα” των μεταναστών αναδεικνύει το χάλι μας. Δεν φύτρωσαν οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας, κάποιοι έκαναν τα στραβά μάτια για χρόνια και καταλήξαμε εδω. Δεν είναι οι μετανάστες το πρόβλημα, αλλά το κράτος μας. Το οποίο συμπεριφέρεται στους μετανάστες, ακριβώς όπως και στους νέους, για να μην ξεχνιόμαστε. Μη έχοντας πλάνο για να τους εκμεταλευτεί σωστά, τους ξεφτυλλίζει και τους αναγκάζει να φύγουν και μετα λέει οτι η προκοπή τους αναδεικνύει το καλό επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων!

Κύριε Μπαμπινιώτη, μια φιλική συμβουλή απο έναν νεότερο και λιγότερο έμπειρο απο εσας: Μην διατυμπανίζετε οτι η ποιότητα των ελληνικών πανεπιστημίων φαίνεται απο τους λαμπρούς επιστήμονες που εξάγουμε. Γιατί αυτό που φαίνεται απο αυτό το γεγονός είναι το γιγαντιαίο πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων και της ελληνικής κοινωνίας. Η ποιοτητα των ελληνικών πανεπιστημίων θα φαινόταν αν τους κρατουσαν αυτους τους λαμπρούς επιστήμονες και μπορούσαν να τους χρησιμοποιούσαν για δικο τους όφελος. Μη νομίζετε οτι μου αρέσει να βοηθάω την Αυστραλέζικη κυβέρνηση στο πως θα εκμεταλευτεί τον ορυκτό πλούτο της και τις ανανεώσιμες πηγές της, γνωρίζοντας οτι τις σπουδές μου έχει πληρώσει η Ελλάδα. Ουτε μ'ευχαριστεί το οτι ξερω πως μπορώ να βοηθήσω τη χωρα μου, αλλα δε με θελει. Τουλάχιστον όμως εδώ με σέβονται και δεν με υποτιμούν.

Θέλετε να μας πείτε λοιπόν κυριε καθηγητά γιατί -αν και είναι τόσο καλοί οι αποφοιτοί μας ωστε να επανδρώνουν κορυφαια ερευνητικά κι εκπαιδευτικά κέντρα στον κόσμο- δεν τους κρατάει η Ελλάδα και το ελληνικό πανεπιστήμιο? Γιατί εγω δε νιώθω οτι ώντας στην Αυστραλία και δημοσιεύοντας για Αυστραλέζικο ίδρυμα αναδεικνύω την ποιότητα του Ε.Μ.Π. που με ανέθρεψε επιστημονικά?

Αφήστε, απαντάω εγώ: Δεν νιώθω έτσι, γιατί δεν είναι έτσι. Γιατί ακριβώς όπως ο Κυρ-Σάββας για χρόνια ξεφτύλλιζε τους κανόνες του παιχνιδιού και τα σήκωνε με πέτρες, τούβλα, διαιτησία, νοθεία,στα χαρτιά, σπρώχνοντας κλπ, έτσι και το ελληνικό πανεπιστήμιο για χρόνια ξεφτυλλίζει τους απόφοιτους του και βολεύει τους ημέτερους με κάθε διαθέσιμο μέσο. Δεν μπορείτε λοιπόν κύριε καθηγητά όταν ο ξεφτυλλισμένος πάει αλλου και διαπρεπει να τον χρησιμοποιείτε προς όφελός σας. Μπορείτε να καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας άλλα επιχειρήματα. Παρακαλώ κάντε το, να είμαστε όλοι ήρεμοι.

Και κλείνω αυτό το παραλήρημα, με το σοβαρότερο θέμα όλων. Μητσάρα καλό ταξίδι! Άφησες πολλά αξέχαστα στολίδια, όμως ένα είναι σαν να μιλάει απο την καρδιά μου (και νομίζω της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων). Αυτό: