Χρεωκοπία ηθών και αξιών. Υπάρχει λύση;

Σημείωση: Όσο έγραφα, άκουγα αυτό το κομμάτι για να παραμείνω ήρεμος. Συστήνω να το διαβάσετε υπο τους ήχους του, τόσο για το συμβολικό τίτλο του, όσο και για τη μουσική.

Δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να γράψω για την κατάσταση της χώρας. Προσπαθώ να το αποφύγω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Βρίσκομαι εναν χρόνο στην Ελλάδα και προσπαθώ να μιλησω και να προτείνω αντι να κράζω, και ειλικρινά δεν έχω βγάλει άκρη. Όλο αυτό το διάστημα σκέφτομαι πολύ και πολλά, και ξέρω ότι δεν έχει νόημα να βγει άλλος ένας μαλάκας (για εμένα μιλάω), άσχετος κι εκτός αντικειμένου να πει την γνώμη του. Και μετά διαβάζω τον παροξυσμό των εθνικολαϊκιστικών κορώνων των πατριωτών που θυμήθηκαν την ανωτερότητα των ελλήνων και την παγκόσμια συνομωσία για να μας φάνε τα πετρέλαια (!!), καθώς και τις οσφυοκαμπτικές παπάρες (όπως είπε και η Λιάνα) των “ευρωπαϊστών” που θέλουν το καλό της χώρας και σκύβουν χωρις άποψη σε ότι “μέτρο” σκεφτούν άνθρωποι άσχετοι με την πραγματικότητα της χώρας (οι περίφημοι τροικανοι) και αναρωτιέμαι: τελικά ποιός είναι σχετικός και εντός αντικειμένου;

Την άποψη μου για την πορεία της Eυρώπης την έγραψα εδω. Δεν ασχολούμαι με τα σενάρια για το τι πρεπει να γίνει, να χρεωκοπήσουμε ή όχι. Δεν έχει σημασία, και δεν κάνει διαφορά για το τι θέλω να πω. Και αυτό είναι οτι αυτή τη στιγμή ο λαός μας είναι τόσο μπερδεμένος, που αν κοιτάξεις όλες τις τάσεις που υπάρχουν, η χώρα μας γίνεται ενα περίφημο εργαστήριο κοινωνιολογίας. Έχοντας χαρακτηριστικό μας γνώρισμα ανα τους αιώνες ότι περισσότερο συζητάμε και λιγότερο πράττουμε, ένα ολόκληρο έθνος βρίσκεται να προσπαθεί να κατανοήσει και να ξεπεράσει μια χωρίς προηγούμενο κρίση θεσμών και αξιών.

Το ότι η Ελλάδα υποφέρει απο κρίση θεσμών και αξιών είναι προφανές και το γνωρίζαμε χρόνια. Και όποιος δεν το γνώριζε τότε δεν έχει ταξιδέψει ποτέ δυτικά της χώρας μας. Μπορούμε να κάνουμε συζητήσεις επι συζητήσεων για τα αίτια της κρίσης και να σκαρφιστούμε ευφάνταστες -και άκρως διασκεδαστικές- θεωρίες συνομωσίας για το τι και ποιός οδήγησε τη χώρα μας σε αυτό το σημειο, και μετά να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας ήσυχοι που δεν φταίμε εμείς για το χάος που επικρατεί. Και δυστυχώς η μεγάλη πλειοψηφία αυτό διαλέγει να κάνει.

Το να δημιουργήσεις μια στρεβλή πραγματικότητα για να αποφύγεις την σκληρή αλήθεια είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φυλής, όχι μόνο των Ελλήνων. Όλοι έχουμε την τάση να βολευόμαστε πίσω απο ένα καθησυχαστικό ψέμα προκειμένου να μην αντιμετωπίσουμε την άβολη αλήθεια (το δείχνει και το σκίτσο), όμως το να αποδεχθείς την πραγματικότητα είναι το πρώτο, και μεγαλύτερο, βήμα για να φτάσεις στη λύση και να νιώσεις ελεύθερος.

Και η άβολη αλήθεια είναι ότι εμείς, και μόνο εμείς, φταίμε για την κοινωνική κρίση που ζούμε. Ευτυχώς ο κόσμος δείχνει να το δέχεται πολύ πιο γρήγορα απο τους πολιτικούς μας, για τους οποίους ευθυνόμαστε πάλι εμείς! “Το τίμημα της απάθειας μας προς τα κοινά είναι ο εξουσιασμός μας από άντρες κατώτερούς μας” έγραφε ο Πλάτωνας, και πόσο επίκαιρος είναι...

Οι Έλληνες έχουμε αποκοπεί απο τις αρχές που βαυκαλιζόμαστε ότι δώσαμε στον δυτικό κόσμο: “φέρσου στους άλλους όπως θες να σου φέρονται” είναι ο χρυσός κανόνας που εδραιώθηκε στον ελληνορωμαικό πολιτισμό, αποτελεί κεντρικό πυλώνα της φιλοσοφίας του Πλάτωνα κι επάνω του στηρίχθηκε όλος ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι σύγχρονοι έλληνες δείχνουμε να τον αγνοούμε επιδεικτικά. Βρίσκουμε ανόητες δικαιολογίες για να δράσουμε προς όφελός μας, ακόμα κι αν αυτό που κάνουμε δεν θα θέλαμε να μας το κάνουνε, ή να το κάνουνε τα παιδιά μας! Ό χρυσός κανόνας πλέον αντικαταστάθηκε από το “Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό” που έλεγε και μια ψυχη, δίνοντας και το ηθικό περιτύλιγμα σε κάθε είδους λαμόγιο να συνεχισει το θεάρεστο έργο του!

Εχω περάσει τα τελευταία 6 χρόνια της ζωής μου ζώντας ανάμεσα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, λόγω δουλειάς. Δέχομαι και συμφωνώ με όλες τις θεωρίες για την οικονομική κρίση: για το πως ξεκίνησε στην Ελλάδα, ποιοι φταίνε, ποιοι πολεμάνε την χώρα μας και γιατί, κοκ. Τα δέχομαι και συμφωνώ με όλα, γιατί απλά -σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες σε κρίση- ΔΕΝ είναι αυτό το πρόβλημα της Ελλάδας. Όποιον Έλληνα του εξωτερικού και να ρωτήσετε (εμου συμπεριλαμβανομένου) θα σας πει ότι του λείπει η χώρα του. Του λείπει η ΕΛΛΑΔΑ. Αυτό λέγεται νοσταλγία (άλγος του νόστου = ο πόνος της επιστροφής στο σπίτι) και είναι μια από τις λέξεις που έχει δανείσει η γλώσσα μας στον κόσμο. Ρωτήστε τον όμως ποιά είναι η πρώτη του λέξη -ή αντίδραση- μόλις προσγειώνεται σε ελληνικό έδαφος (ή αρκετές φορες πριν προσγειωθεί, αν πετάει με ελληνική πτήση). Συνήθως η αυθόρμητη αντίδραση μόλις πατάς στο αεροδρόμιο είναι “Ωχ...” (ή παρόμοια).

Και είναι αυτή η αντίδραση γιατί δεν παίρνει πάνω απο 5 λεπτά να καταλάβεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα απο τους λόγους που σε ανάγκασαν να φύγεις. Ο πρώτος υπάλληλος που θα δεις (συνήθως αυτοι των λεωφορείων, τι επιλογή κι αυτή...) θα είναι αργόσχολος, αγενής και ασεβής, ο ταξιτζής αν μοιάζεις με ξένο θα προσπαθήσει να σε “γδύσει”, το μετρό και τα λεωφορεία θα έχουν απεργία κατά 50%, όταν πας να περάσεις τη διάβαση πεζών θα σε βρίσουν. Δεν θα επεκταθώ σε γραφικότητες, απλά θα κάνω μια αφελή ερώτηση, μιας και δεν είμαι οικονομολόγος και δεν ξέρω απ'αυτά:

Συμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (τα βρίσκετε εδώ), αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα απασχολούνται 3.901.269 συμπολίτες. Αντίστοιχα άνεργοι και οικονομικά μη ενεργοί είναι περίπου 5.453.000 άτομα. Εμφανέστατα υπάρχει πρόβλημα, το οποίο αποκτά δραματικές διαστάσεις αν σκεφτούμε ότι από τους περίπου 4 εκατ. εργαζόμενους το 1 εκατ. (χοντρικά, χωρίς βλαβη της γενικότητας) είναι δημόσιοι υπάλληλοι, άρα και αυτοι συντηρούνται απο τα υπόλοιπα 3 εκατ. των εργαζομένων!

Δεν γνωρίζω πόσες ιδιωτικές εταιρείες διοικούνται από κρατικοδίατους εταίρους οι οποίοι τόσα χρόνια δούλευαν ΜΟΝΟ με επιδοτήσεις και “έργα” του δημοσίου (λόγω του ότι γράφω επώνυμα και δεν έχω αποδείξεις δεν αναφέρω τη λέξη μίζα ή προμήθεια) και άρα τώρα βρίσκονται χωρίς αντικείμενο. Αυτό που γνωρίζω και ρωτάω είναι: Αυτά τα 4 εκατ. των εργαζομένων στην Ελλάδα, και ειδικότερα η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, έχουν επίγνωση της κατάστασης και της θέσης τους; Ξέρουν οι μέν (δημόσιοι υπαλληλοι) ότι πληρώνονται απο τους δε (ιδιωτικοί υπάλληλοι), όχι για να τους παρέχουν πρόσβαση σε διαγωνισμούς και να κάνουν τα “στραβά ματια” σε φορολογικές ατασθαλίες, όχι για να είναι άεργοι επι πληρωμή, αλλά για να κανουν τη δουλειά τους και να ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ (βγαίνει απο το υπηρετώ, για όσους δεν καταλαβαίνουν) τους έλληνες πολίτες; Για να επιταχύνουν τις διαδικασίες απορρόφησης και των υπολοίπων άνεργων, για να λειτουργούν τους θεσμούς κλπ;

Γνωρίζουν οι δε (ιδιωτικοί υπάλληλοι) ότι οφείλουν να σέβονται τους νόμους ΑΚΡΙΤΑ και να πληρώνουν την φορολογία που τους αντιστοιχεί για να υπάρχει κράτος και κοινωνική πρόνοια για τους ίδιους και τα παιδιά τους; Να παράγουν έργο και να ελέγχουν οι ίδιοι αν οι φόροι τους αξιοποιούνται σωστά απο τους κυβερνώντες; Εκτός αν όλοι έχουμε λεφτά να ασφαλιζόμαστε σε ιδιωτικές εταιρείες, οπότε να γίνουμε ΗΠΑ και να καταργήσουμε το κράτος πρόνοιας. Άλλα είπαμε, φέρσου στους άλλους όπως θες να φέρονται σε σενα και στα παιδιά σου...

Καταλαβαίνετε την ατομική ευθύνη που έχουμέ όλοι μας για αυτό το τερατούργημα που έχουμε φτιαξει; Αν όχι, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσετε να διαβάζετε. Αν ναι, τότε κοιταχτείτε στον καθρέφτη και κάντε την αυτοκριτική σας. Τα παιδιά σας φεύγουν στο εξωτερικό γιατί πλέον δεν μπορείτε να τα “βολέψετε” (χριστέ μου...) στο δημόσιο, με stage των 400 Ευρώ μέχρι τα 30-φεύγα τους και μετά σε κάποια θεσούλα. Και φεύγοντας στο εξωτερικό δεν θα γυρίσουν γιατί εκει θα είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που θα ενταχθούν σε κοινωνίες οι οποίες -με τα στραβά τους, σύμφωνοι- έχουν τον όρο ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ στο λεξικό τους: αν δουλέψεις και είσαι καλός, τότε κατα κανόνα θα πας μπροστά. Εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Κι επειδή μάλλον ντρέπεστε να παραδεχτείτε τι ισχύει στην Ελλάδα, θα βοηθήσω: Αν δουλέψεις και είσαι καλός, τότε κατα κανόνα θα σε προσβάλλουν, μειώσουν, υποσκάψουν για να μην τους “φάς” τη θέση που με τόσο “κόπο” πήραν. Εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα! Μην χύνετε κροκοδείλια δάκρυα για τους σπουδαγμένους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό. Αυτοί θα δουν το φως της αξιοκρατίας που τόσα χρόνια τους κρύβετε. Να κλάψετε για το μέλλον της χώρας και του κράτους που αφήνουν να φύγουν οι νέοι τους, γιατί νομίζουν οτι δεν τους χρειάζονται. Γιατί νομίζουν ότι είναι αθέμιτος ανταγωνισμός που απλά θέλουν να “φάνε” τις θέσεις των ημέτερων.

Δεν είναι στο DNA των Ελλήνων η λαμογιά. Είναι στο DNA τους το φιλότιμο και η πολυμηχανία. Δεν είναι τυχαίο που διαπρέπουν οι έλληνες στο εξωτερικό, όταν εντάσσονται σε κοινωνίες με νόμους που εφαρμόζονται και αισθημα δικαιοσύνης (αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω σε όποιον δεν το καταλαβαίνει, συγγνώμη). Απλώς χρησιμοποιούν τις αρετές τους για να ΠΑΡΑΓΟΥΝ έργο σε συνθήκες που πρέπει να σκεφτούν και να πράξουν εκτός του συνηθισμένου (out of the box, αγγλιστί), σε αντίθεση με την κατάσταση στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει λόγος να παράγουν (κανείς δεν θα τους το αναγνωρίσει και ίσα-ίσα θα τους μειώσει) και άρα χρησιμοποιούν τις ίδιες αρετές για να ξεγελάσουν και να διαστρεβλώσουν τους θεσμούς όπως μπορούν.

Λύσεις υπάρχουν για καθε πρόβλημα, συμπεριλαμβανομενου και αυτού που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Δεν τις αναφέρω, γιατί δεν έχει νόημα: πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε εις βάθος ποιο είναι το πρόβλημα. Και αυτό είμαστε εμείς οι ίδιοι, η νοοτροπία μας και οι στρεβλωμένες ηθικές κι αξίες μας. Όταν τα καταλάβουμε όλα αυτά, και επαναφέρουμε τις αξίες μας, τότε ίσως να αποκτήσουμε και τους βουλευτές που μας αξίζουν (δείτε σημερινό δημοσίευμα της Figaro, για όσους ακόμα απορούν). Πως; Αρχίζοντας να πράττουμε αντι να συζητούμε. Για παράδειγμα σταματώντας να ψηφίζουμε αγράμματες τηλε-περσόνες, ποδοσφαιριστές (!!), δημοσιογράφους, πρωην συνδικαλιστές (…) και κοιτώντας υπεύθυνα τον βίο και την πολιτεία των υποψηφίων κυβερνητών μας.

Αλλα ξέρω, εδω είναι Ελλάδα, αυτά δεν γινονται. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, και περαστικά μας...

ΥΓ: Το ανέβασε μια φίλη σήμερα, και το αφιερώνω σε όλους μας: